دیجی تایم | دنیای فیلم و سریال های روز دنیا

banner adsbanner ads

Green Book 2018

نام فارسی : کتاب سبز

زبان : فارسی + زبان اصلی

صوت دوبله بصورت جداگانه

سال تولید : ۲۰۱۸

محصول : آمریکا

ژانر :بیوگرافی,کمدی,درام

امتیاز IMDB از ۱۰ : ۸٫۳

کیفیت : BluRay 1080p – 720p – x265 – ۲۱۶۰p – Full HD

کارگردان : Peter Farrelly

ستارگان :  Viggo Mortensen,Mahershala Ali,Linda Cardellini

خلاصه فیلم :  یک مرد از طبقه کارگر توسط نوازنده ای آمریکایی – افریقایی استخدام می شود تا به عنوان راننده او را در یک تور همراهی کند اما…

 

دوبله فارسی فیلم کتاب سبز

 

دوبله اول استدیو نقش جهان

گویندگان: چنگیز جلیلوند، منوچهر والی زاده، نگین کیانفر، علیرضا دیباج، امیر حکیمی، شهراد بانکی، شراره حضرتی، علی منانی و…

 

دوبله دوم استدیو کوالیما (به صورت جداگانه)

گویندگان: چنگیز جلیلوند، ژرژ پطروسی، افسانه پوستی، تورج مهرزادیان، بهرام زاهدی، جواد پزشکیان، مهدی امینی، پویا فهیمی، حامد عزیزی، کریم بیانی، مجتبی فتح‌الهی، مهتاب تقوی، کوروش فهیمی

 


 

لینک دانلود دوبله فارسیBluray 1080pحجم : 2.07 GB

 

لینک دانلود دوبله فارسیBluray 720pحجم : 1.16 GB

 

دانلود صوت دوبله بصورت جداگانهدوبله اول

 

دانلود صوت دوبله بصورت جداگانهدوبله دوم

 

لینک دانلود زبان اصلی1080p Full HDحجم : 9.83 GB

 

لینک دانلود زبان اصلی1080p BluRayحجم : 2.45 GB

 

لینک دانلود زبان اصلی720p BluRayحجم : 1.18 GB

 

لینک دانلود زبان اصلیBluray 480pحجم : 500.51 MB

 

لینک دانلود زبان اصلی1080p BluRay x265حجم : 1014.32 MB

 

لینک دانلود زبان اصلی720p BluRay x265حجم : 627.82 MB

 

لینک دانلود زبان اصلی2160p 4Kحجم : 3.39 GB

 


 

 

واکنش منتقدان به فیلم Green Book - کتاب سبز

 

فیلم کتاب سبز (Green Book) با بازی ماهرشالا علی به‌تازگی به روی پرده سینماها رفته و به خوبی توانسته توجه منتقدین را به خود جلب کند و امتیازات بالایی از آن‌ها بگیرد.

فیلم Green Book یا در زبان فارسی «کتاب سبز» یکی از جدیدترین آثار درام، بیوگرافی، کمدی و موزیکال کمپانی یونیورسال پیکچرز (Universal Pictures) است که به‌دست پیتر فارلی، کارگردان فیلم Dumb and Dumber (احمق و احمق‌تر)، فیلم There's Something About Mary (یه چیزی راجع به مری هست) و فیلم Movie 43 (فیلم 43) ساخته شده است. در فیلم کتاب سبز، بازیگران و هنرمندان بااستعداد و محبوبی همچون ویگو مورتنسن در نقش تونی لیپ، ماهرشالا علی در نقش دان شرلی، لیندا کاردلیانی در نقش دولورس والِلونگا، دیمیتر مارینو در نقش اولگ، مایک هاتون در نقش جورج، اقبال طبا در نقش آمیت، سباستین مانیسکالکو در نقش جانی ونره، پی. جی. برن در نقش تهیه کننده، مونترل میلر در نقش پیشخدمت هتل بیرمنگام، دنی دبلیو. هال در نقش وایز گای مگس، رندال گونزالز در نقش گورمن و مگی نیکسون در نقش دختر نگهدارنده‌ی لباس و چند تن دیگر حضور داشته و به ایفای نقش پرداخته‌اند.

فیلم کتاب سبز در تاریخ ۱۱ سپتامبر سال جاری (۲۰ شهریور) در سالن نمایش فستیوال بین‌المللی فیلم تورنتو که در کانادا قرار دارد، رونمایی شد و تا به امروز امتیاز ۷۰ را از بین ۳۹ نقد فیلم و سریال که در سایت متاکریتیک قرار گرفته، به دست آورده است. این اثر برای اکران در سینماهای سرتاسر ایالات متحده، در تاریخ ۱۶ نوامبر ۲۰۱۸ (۲۵ آبان ۱۳۹۷) برنامه‌ریزی شده بود. عنوان این فیلم برگرفته از کتاب Negro Motorist Green Book است و دو شخصیت اصلی آن باید دستورالعمل‌های این کتاب را مو به مو اجرا کنند تا از دردسر فاصله بگیرند. تِم کلی این فیلم کمدی در مورد معضل نژادپرستی است. تهیه‌کنندگی این اثر بر عهدهٔ جیم بورکی، چارلز بی. وسلر و پیتر فارلی است. نگارش فیلمنامه نیز کاری مشترک از پیتر فارلی، نیک واللونگا و برایان هایز کیوری است.

از آنجا که چند وقتی است که از رونمایی فیلم Green Book در فستیوال بین‌المللی فیلم تورنتو و همچنین اکران عمومی آن در سینماهای ایالات متحده می‌گذرد، سایت‌های بین‌المللی معتبر و محبوب در زمینه نقد فیلم و سریال، نقد و امتیاز‌های خود را برای این فیلم منتشر کرده‌اند. در ادامه مروری بر نقد فیلم Green Book از دید سایت‌های معتبر دنیا خواهیم داشت؛ اما پیش از آن می‌توانید خلاصه‌ی رسمی داستان این فیلم را که توسط کمپانی Universal Pictures منتشر شده هم بخوانید:

داستان از جایی آغاز می‌شود که تونی لیپ (با بازی ویگو مورتنسن)، که یک محافظ ایتالیایی آمریکایی از برانکس به حساب می‌آید، به عنوان یک راننده برای به مقصد رساندن شخصیت دکتر دان شیرلی (با بازی ماهرشالا علی)، که یک پیانیست آفریقایی آمریکایی چیره‌دست است، در تور کنسرت او (کنسرتی که از منهتن تا جنوب عمیق ادامه دارد) استخدام می‌شود. آن‌ها باید به کتاب سبز اعتماد و تکیه کنند تا این کتاب آن‌ها را به سمت موسسه‌هایی هدایت کند که برای یک شخصیت آفریقایی و آمریکایی، امن‌تر از بقیه مکان‌ها است. آن‌ها در میانه‌ی راه خود، با مشکلات و مسائل نژادی مختلفی برخورد می‌کنند و به همین دلیل تصمیم می‌گیرند که اختلاف‌ها را کنار بگذارند تا بتوانند در این ماجراجویی طولانی مدت زنده بمانند و همچنین از آن لذت ببرند.

 

Green Book

 

حال بیایید با هم نگاهی به نقدهای منتشر شده از فیلم Green Book بیندازیم:

رکس رید | آبزرور

۱۰۰ از ۱۰۰

درست همانند یک پارچه‌ی مرغوب، این اثر هم نرم و گرم است. فیلم کتاب سبز دو قطب بزرگ دارد که هر دو ستاره‌ی داستان، با طنز و قلب خود آن را در اختیار گرفتند و بیش از پیش در داستان اوج می‌گیرند.

جیم اسلوتک | اوریجینال سین

۹۱ از ۱۰۰

شاید نتوان فیلم کتاب سبز را عمیق‌ترین اثر با مضمون نژاد پرستی به حساب آورد اما می‌توان آن را یک اثر خنده‌دار و دوست داشتنی با مضمون رابطه دوستانه دانست؛ رابطه‌ای که درون یک ماشین شکل گرفته است.

گری تامپسون | فیلادلفیا دیلی نیوز

۸۸ از ۱۰۰

ویگو مورتنسن و ماهرشالا علی به گونه‌ای عمل کردند که باعث شدند این رابطه‌ی دوستی واقعا واقعی به نظر بیاید؛ البته آن‌ها از چند ابزار غیرمنتظره از جعبه‌ی مخصوص فارلی هم استفاده کردند. غریزه‌های کمدی او کمک بسیار زیادی به این فیلم کرده است.

پیتر تراورس | رولینگ استون

۸۰ از ۱۰۰

Green Book یک فیلم با مضمون کلاس طبقاتی و همچنین نژادهای متفاوت است و فارلی برای ساخت این اثر پیام‌رسان، تصمیم درستی گرفت و اصلا حاضر نشد که از چیزهایی که وجود ندارد، استفاده کند.

تاد مک‌کارتی | هالیوود ریپورتر

۷۰ از ۱۰۰

یک اثر متمایز و همچنین سرگرم کننده. ویگو مورتنسن و ماهرشالا علی به گونه‌ای عمل کردند که اولین فیلم سینمایی بلند و تک‌نفره‌ی پیتر فارلی تبدیل به یک اثر خوب و دوست داشتنی شود.

 

Green Book

 

بنجامین لی | گاردین

۶۰ از ۱۰۰

می‌توان گفت کاملا واضح است که می‌شد از درون چنین داستانی، یک اثر درام منحصربه‌فردتر ساخت اما اگر بخواهیم تنها در رابطه با همین اثر صحبت کنیم، هنوز هم نکات خوبی وجود دارند که بتوان آن‌ها را تحسین کرد.

ویلیام بیبیانی | آی جی ان

۵۹ از ۱۰۰

فیلم Green Book آن عمقی را که دوست داشت و به دنبال آن بود، در خود ندارد و تنها روی یک سطح بدون عمق و جزئیات و کاملا سطحی تمرکز کرده است. ویگو مورتنسن و ماهرشالا علی عملکرد فوق‌العاده خوبی را در این اثر داشتند اما این فیلم پیام‌رسان، اشتباهاتی را در بیان پیام و همچنین رساندن آن به مخاطب انجام داده است.

جو مورگنسترن | وال استریت ژورنال

۴۰ از ۱۰۰

فیلم کتاب سبز قلب را گرم و بعد از آن، ذهن را بی‌حس و کرخت می‌کند. این فیلم یک درس بدون جزئیات و سطحی را در رابطه با نژاد پرستی درون خود داشت؛ یک موعظه در رابطه با قدرت همدلی و راهنمایی بینندگان، آن هم در قالب یک اثر کمدی و با حضور دو دوستی که شباهت زیادی با هم ندارند.

همچنین در پایان و به‌عنوان جمع‌بندی باید گفت که فیلم Green Book نمره‌هایی کسب کرده که باعث می‌شوند بتوانیم آن را تجربه‌ای خوب و جذاب بدانیم. به‌علاوه به نظر می‌رسد که با فیلم خیلی خوبی رو‌به‌رو هستیم که به احتمال زیاد جمع کثیری از طرفداران آثار سینمایی و بینندگان اینگونه کارها از آن راضی و خشنود خواهند بود. بنابراین اگر با مطالعه قسمت مقدمه این پست و نظرات منتقدین، حس می‌کنید که این اثر مطابق با سلیقه شما است، پس ما هم تماشای آن را به شما کاربران خوب زومجی پیشنهاد می‌کنیم.

Green Book

 

منبع : زومجی
 

نقد و بررسی فیلم به قلم Todd McCarthy (تاد مککارتی)

نشریه هالیوود ریپورتر

نمره 7 از 10

«کتاب سبز» تقریبا از برخی جهات یک تناقض است، یک کمدی درام حال خوب کن و دوستانه که در مورد یک موسیقی دان سیاه پوست نابغه و راننده سفیدپوستش در یک تور در سال 1962 و جنوب است. فیلم که در دوره‎ای رسیده که موج بیداری آثار سینمایی عصبانی در مورد موضوعات نژادی است، این اثر تازه کمپانی «یونیورسال» آن قدری رویکرد معمولی و خویشتندارانه در مورد داستانی دارد که در هر زمانی بعد از دهه 60 هم می‌توانست روایت شود. تغییر جهت‎‌های متمایزکننده و سرگرم کننده از «ویگو مورتنستن» (Viggo Mortensen) و «ماهرشالا علی» (Mahershala Ali) اولین فیلم بلند «پیتر فارلی» که به صورت تنهایی کارگردانی کرده را تبدیل به یک سفر زنده و دوست داشتنی می‎کند.

پس از همکاری با برادرش یعنی «بابی فارلی» یعنی «خنگ و خنگ‌تر 2» (Dumb and Dumber To)، در سال 2014، «فارلی» یک فیلم تلوزیونی کارگردانی کرد، به نام «کوکو» (Cuckoo) در سال 2015 و در تمامی 10 اپیزود سریال لودرمیلک (Loudermilk) در سال 2017 هم نقش کارگردان را ایفا کرد.

فیلمنامه‌ای که نوشته «نیگ واللونگا» (Nick Vallelonga)، «برایان کری» (Brian Currie) و کارگردان اثر است بر اساس یک تور واقعی‌ست که نوازنده مستعد و چند ساز یعنی «دان شرلی» (Don Shirley) با بازی «علی» برگزار کرده بود. همان طور که فیلم نشان می‌دهد، شرلی که اصالتا متولد جامائیکاست می‎تواند به شکلی فوق العاده هر نوعی از موسیقی را اجرا کند، از کلاسیک گرفته تا جاز؛ به چندین زبان صحبت کند (از جمله روسی)؛ و خودش را اشراف زاده‎ای بشناساند که در ادب و نزاکت سرمایه گذاری زیادی کرده است.

به هر حال، به خاطر مسافرتی که از شمال آغاز می‎شود ولی قرار است تا بیشتر در بخش جنوبی مرز میسون دیکسون توقف داشته باشد، شرلی می‎فهمد که به یک راننده سفیدپوست نیاز دارد تا در صورت نیاز از کمکش بهره ببرد. او «تونی لیپ واللونگا» (با بازی «مورتنسن») را پیدا می‎کند، یک بادیگارد ایتالیایی آمریکایی که می‌توانست پدر تقریبا تمام کاراکتر‎های «سوپرانوها» (The Sopranos) باشد.

به عنوان یک آدم پرادعا که اول در یک باشگاه شبانه در نیویورک فعال بوده و هیچ وقت مخالف کمی شلوغ کاری نبوده، «تونی» اعصاب درستحسابی ندارد، اشتهایی عجیب و غریب دارد (او پنجاه دلار در یک مسابقه به خاطر خوردن 26 هات داگ دریافت کرده)، همسری زیبا دارد (با بازی «لیندا کاردلینی» (Linda Cardellini)) و پسران کوچک‎اش. برای تبدیل شدن به این آدم عضلانی، مورتنسن وزن خود را کمی افزایش داده، طرز راه رفتن جدیدی یاد گرفته و لهجه  ایتالیایی – آمریکایی بی‌نقصی دارد و به خوبی خودش را در نقشی که توانایی بازی کردن‌اش را دارد غرق کرده است، همان نقش «هیچ وقت با من در نیفت بچه زرنگ». او حسابی این نقش آفرینی را به حد اعلا رسانده است.

نقش «شرلی» نیز نیازمند یک چنین جهشی از سوی «علی» بوده است، ولی به سمتی به شدت متفاوت. شرلی در آپارتمانی در محله «کارنج هال» نیویورک زندگی می‌کند، جایی مزین به وسایل گران قیمت و در حالی که یک لباس گران سفید به تن دارد و پر از جواهرات است، با تونی طوری صحبت می‌کند که انگار روی تاج و تخت پادشاهی است. این مسلما بهترین رابطه‌ای نیست که میان این دو نفر تشکیل شده (و تونی هم قطعا اینطور فکر نمی‎کند)، ولی شرلی اصرار دارد که این آدم سرسخت از خود مطمئن و ذاتا خوب دقیقا همان چیزی است که او نیاز دارد تا در جنوب امن بماند.

نام فیلم اشاره به کتاب «ویکتور هوگو گرین» (Victor Hugo Green) یعنی «کتاب سبز راننده سیاه پوست» (The Negro Motorist Green Book) اشاره دارد، که بین سال های 1936 و 1966 هر ساله به عنوان یک راهنمای سفر برای سیاه پوستان منتشر می‌شد و شامل اطلاعاتی در مورد محل اقامت، خوراکی‎ها و سرویس‎هایی که می‎توانستند دریافت کنند در روزهای خطرناک قوانین جیم کرو بود.

همان طور که آن‌ها از نیویورک و با استفاده از یک کادیلاک لوکس و گران قیمت خارج می‌شوند (دو عضو دیگر گروه موسیقی سه نفره، خودشان رانندگی می‌کنند)، شرلی در حالی که بر صندلی عقب خودرو تکیه زده طوری حرف می‌زند که تونی متوجه موقعیت اجتماعی او بشود. «فارلی» با شوخی‌های ناشی از تضاد میان آن دو میانه خوبی دارد و مدام روی نرده میان آن دو مانور داده و آن را خراب می‎کند، و در زمانی که آن ها به پیتسبورگ می‌رسند، تونی با ذوق به رئیسش می‌گوید که «او مثل لیبرس ساز می‌زند ولی بهتر». در کل، چیزی که گروه سه نفره شرلی اجرا می‌کند نوع تر و تمیزی از جاز است.

«فارلی» معمولا به برخی شوخی‌ها رنگ و لعاب زیادی می‌دهد، مثل وقتی که تونی در نزدیکی یک مغازه فروش کنتاکی در شهر کنتاکی توقف می‎کند و رئیس خود را مجبور می‌کند که از آن بخورد (او خوشش می‌آید، واقعا خوشش می‌آید). ولی در همین حال است که حالت «تنها برای رنگین پوستان» شروع به پیش آمدن می‌کند و تنش در هر لحظه از این سفر حکم فرما می‎شود. «از حالا به بعد، هیچ جایی بدون من نمی‎روی»، چیزی است که تونی به رئیس خود اصرار می‌کند.

لحظاتی پس از مورد تشویق و تحسین قرار گرفتن به خاطر اجرایش در مقابل چشمان تماشاگران سفیدپوست، شرلی که ادب و نزاکتی معصومانه دارد مجبور می‎شود تا عمدتا در مسافرخانه‌های بین راهی متروکه و خانه‎های زوار دررفته بماند. یک سکانس کوتاه در یک باشگاه مذهبی وجود دارد که تونی به یک پلیس رشوه می‎دهد تا اجازه دهد شرلی به سراغ یک فرد همجنس گرا برود، ولی دیگر اشاره‌ای به این بخش از زندگی این موسیقی دان نمی‎شود.

این طعنه‎ها و بی عدالتی‌ها با یک عادی شدن ناراحت کننده هر چقدر که سفر بیشتر به سمت جنوب می‎رود شدت بالاتری می‎یابد، برای نمونه یک مواجهه با یک پلیس نژادپرست در می سی سی پی که شرلی به خاطر رنگ پوست خود حسابی در دردسر می‌افتد. همچنین یک نمایش پر سر و صدا هم وقتی که این دو نفر به یک میخانه عمدتا مخصوص به افراد سیاه پوست می‌روند هم به راه می‌افتد، جایی که برای اولین بار شرلی از لحاظ موسیقیایی شکست می‎خورد.

رابطه میان این دو مرد که از لحاظ رفتاری با هم سنخیتی ندارند تقریبا شبیه به «زوج عجیب» (The Odd Couple) است، آن مرد سنتی و مودب کم کم یخ‌اش به وسیله فرد مقابل که از طبقه کارگر است و خیلی در بند این چیزها نیست آب می‎شود، و به همین ترتیب کم کم درک و منافع مشترکی میان آن‌ها پدید می‏آید. به همین علت، این یک پویایی خلاقانه میان این دو است که آشنا و محافظه کارانه است و در این زمان حسابی قدیمی به نظر می‏رسد، ولی تبادلات انسانی، که کار آن را دو بازیگر خوب انجام می‎‌دهند، به راحتی راه خود را پیدا می‎‌کند و لذت بخش است.

یک سکانس ابتدایی در ارتباط با موسیقی وجود دارد که در اصل یک نگاه طولانی و پیوسته به شرلی است، در حالی که او در حالی که او پیانو می‎نوازد، و در این حالت کار انگشتان «علی» و دقت او حسابی تحسین برانگیز است. خیلی ها کنجکاو هستند که بدانند این سکانس واقعی است یا نه.

مترجم :دانیال دهقانی

منبع : مجله نقد فارسی
 
 

دیدگاه ارسال شده است

نمایش / مخفی کردن دیدگاه ها